Πρόσκληση για όνειρα και ενατένιση. Η μία γράφει ”Dream on” και με τη γνωστή δυνατή μελωδία στο μυαλό σε λούπα αναπόφευκτα, καλείσαι να βυθιστείς σε έναν κόσμο αχαλίνωτης φαντασίας που συνθέτουν για πρώτη φορά στην Αθήνα στο πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο, οι 18 εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας της Συλλογής Δ. Δασκαλόπουλου, λίγο πριν ταξιδέψουν σε 2 ηπείρους.

Στην άλλη προορισμός σου η Άνδρος και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Β&Ε Γουλανδρή, όπου η εικαστικός Αλεξάνδρα Αθανασιάδη «Πλάθοντας το άυλο», σε αφήνει να διακρίνεις τον ορίζοντα και να περιηγηθείς σε σχεδόν πέντε δεκαετίες δημιουργίας, από τα πρώιμα παιδικά έργα της έως σήμερα, ανακαλύπτοντας τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της. Κομβικό κομμάτι της διαδρομής, η σύνδεση της καλλιτέχνιδας με το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη και κάπου εκεί, σε μια εγκατάσταση γεμάτη ποίηση και μελαγχολία, θυμάσαι τους στίχους του και χάνεσαι στον ορίζοντα των σκέψεων:

Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

Κωνσταντίνος Καβάφης, «Θάλασσα του πρωιού»

Γράφει η Ζωή Λυμπέρη