Εditorial 488
27 Ιουνίου - 3 Ιουλίου 2018
…και είσαι
σ’ ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά
τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας από πού να κοιτάξεις πρώτα,
γιατί θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά και το τιτίβισμα των πουλιών
θ’ αδειάσει η θάλασσα, θρυμματισμένο γυαλί, από βοριά και νότο
θ’ αδειάσουν τα μάτια σου απ’ το φως της μέρας
πως σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια.*
Για τον Χρήστο Γραμματίδη το δικό του αγαπημένο ποίημα που κάποτε μας είχε χαρίσει. Του το ανταποδίδουμε με τη σειρά μας με όλη μας την αγάπη για όλα όσα μας «είπε».
Αφιερωμένο το ΦΩΣ στην «άχαστη» ψυχή του.
*Το φως, Τρίτο μέρος της Κίχλης του Γιώργου Σεφέρη
